ساختار
ساختمان این ساز از یک کاسه طنینی گلابی شکل و دسته‌ای مانند دسته تنبور تشکیل می‌شود. کاسه اش از سه‌تار بزرگ‌تر است.
نواختن این ساز هنوز هم میان ایرانیان آذری رایج است. چگور رایج در جمهوری آذربایجان و نواحی آذری‌نشین ایران، معمولاً نُه‌سیمه است و نسبتاً از دوتار و تنبور بزرگ‌تر است.
نوعی از چگور نزد عاشیق‌ها در آذربایجان قُپوز نامیده می‌شود وسازی شبیه باغلاما است.[۲]
تفاوت چگور معمول در منطقه همدان با قوپوز یا ساز عاشیق‌های آذربایجان و سازهای مشابه ترکیه‌ای (چؤگؤر، باغلاما، تامبورا و دیوان) در کوک سیم‌ها و تعداد و فواصل پرده‌هاست؛ همچنین سازهای مذکور در شکل و اندازهٔ کاسه و صفحه تفاوتی اندک با هم دارند.
ساختار
ساختمان این ساز از یک کاسه طنینی گلابی شکل و دسته‌ای مانند دسته تنبور تشکیل می‌شود. کاسه اش از سه‌تار بزرگ‌تر است.
نواختن این ساز هنوز هم میان ایرانیان آذری رایج است. چگور رایج در جمهوری آذربایجان و نواحی آذری‌نشین ایران، معمولاً نُه‌سیمه است و نسبتاً از دوتار و تنبور بزرگ‌تر است.
نوعی از چگور نزد عاشیق‌ها در آذربایجان قُپوز نامیده می‌شود وسازی شبیه باغلاما است.[۲]
تفاوت چگور معمول در منطقه همدان با قوپوز یا ساز عاشیق‌های آذربایجان و سازهای مشابه ترکیه‌ای (چؤگؤر، باغلاما، تامبورا و دیوان) در کوک سیم‌ها و تعداد و فواصل پرده‌هاست؛ همچنین سازهای مذکور در شکل و اندازهٔ کاسه و صفحه تفاوتی اندک با هم دارند.
قدردانی از هنرمندانی که نُت امید را مشق می کنند